Kalendarium życia św. Maksymiliana

8 I 1894 r. – w Zduńskiej Woli urodził się Rajmund Kolbe, Juliusza i Marii z Dąbrowskich

1907 r. – Rajmund Kolbe razem ze swoim bratem Franciszkiem wstąpił do Małego Seminarium we Lwowie

4 IX 1910 r. – roz­począł nowicjat w Zakonie Franciszkanów we Lwowie, otrzymał imię zakonne Maksymilian

28 X 1912 r. – br. Maksymilian Kolbe razem z 6 innymi franciszkańskimi klerykami wyjechał na studia do Rzy­mu

1 XI 1914 r. – br. Maksymilian złożył wieczyste śluby zakonne w kaplicy Międzynarodowego Ko­legium Serafickiego w Rzymie i przybrał drugie imię – Maria

22 X 1915 r. – uzyskał doktorat z filozofii na Papieskim Uniwersytecie „Gregorianum" w Rzymie

16 X 1917 r. – br. Maksymilian z 6 współbraćmi z Międzynarodowego Kolegium Serafickiego w Rzymie, założył Rycerstwo Niepokalanej

28 IV 1918 r. – otrzymał święcenia kapłańskie w rzymskim ko­ściele San Andrea della Valle

22 VII 1919 r. – o. Maksymilian uzyskał doktorat z teo­logii na Papieskim Wydziale Teologicznym św. Bonawentury Ojców Franciszkanów w Rzymie

29 VII 1919 r. – powrócił do Krakowa, zamieszkał w klasztorze Franciszkanów i od jesieni rozpo­czął wykłady z historii Kościoła w WSD Franciszkanów

Styczeń 1922 r. – o. Maksymilian wydał w Krakowie pierwszy numer miesięcznika „Rycerz Niepokalanej”, w nakładzie 5 tysięcy egzemplarzy

20 X 1922 r. – razem z wydawnictwem „Rycerza Niepo­kalanej” o. Maksymilian przeniósł się do Grodna

6 VIII 1927 r. – w Teresinie, na terenie, gdzie miał po­wstać Niepokalanów, o. Maksymilian poświęcił figurę Niepokalanej

31 X 1927 r. – dokonano kanonicznego założenia klasz­toru Niepokalanów

7 XII 1927 r. – prowincjał o. Korneli Czupryk, poświęcił nowy klasztor i wydawnictwo. Przełożonym  Niepokalanowa  został o. Maksymilian

14 I – 5 II 1930 r. – o. Maksymilian odbył podróż w sprawie założenia misji na Dalekim Wschodzie. Odwiedził: Wiedeń, Rzym, Asyż, Turyn, Marsylię, Lourdes, Paryż, Lisieux, Augsburg, Würzburg, Berlin, Toruń i Aleksan­drów Kujawski

26 II 1930 r. – o. Maksymilian i 4 bracia zakonni wyjechali z Niepokalanowa na misje na Daleki Wschód

24 IV 1930 r. – przybył do Nagasaki, gdzie bp Yanuario Hayasaka zatrudnił o. Maksymiliana jako profesora filozofii w miejscowym seminarium i pozwo­lił na prowadzenie wydawnictwa

24 V 1930 r. – ukazał się pierwszy numer „Rycerza Nie­pokalanej” w języku japońskim.

24 VII 1930 r. – kapituła prowincjalna zatwierdziła o. Maksymiliana na stanowisku przełożonego misji ja­pońskiej

13 – 16 VII 1936 r. – o. Maksymilian uczestniczył w ka­pitule prowincjalnej w Polsce, która ustanowiła go przełożonym Niepokalanowa polskiego

8 XII 1937 r. – o. Maksymilian przemawiał w Polskim Radiu w Warszawie z okazji 10-lecia Niepokalanowa

8 XII 1938 r. – o. Maksymilian Kolbe wygłosił słowo wstępne w próbnej audycji Radia Niepokalanów - „SP 3 - RN" (Stacja Polska 3 - Radio Niepokalanów)

1 IX 1939 r. – II wojna światowa przerywa działalność wydawniczą Niepokalanowa

5 IX 1939 r. – na polecenie władz kościelnych, zakon­nych i cywilnych o. Maksymilian, ze względu na gro­żące niebezpieczeństwo, nakazał większości zakonników oraz wszystkim kandydatom do zakonu, nowicjuszom i uczniom Małego Seminarium opuścić Niepokalanów

19 IX 1939 r. – o. Maksymilian został aresztowany ra­zem z 36 zakonnikami; wszyscy zostali wywiezieni do obozu w Lamsdorf (Łambinowice), a na­stępnie 24 IX przeniesieni do Amtitz (Gębice), a 9 XI do Ostrzeszowa, skąd zostali uwolnieni 8 XII 1939 r. i mogli powrócić do Niepokalanowa

20 XI 1940 r. – władze niemieckie pozwoliły św. Mak­symilianowi na wydanie jednego numeru „Rycerza Nie­pokalanej” w nakładzie 120 tysięcy egzemplarzy, z pra­wem rozpowszechnienia na terenie okręgu warszawskiego

17 II 1941 r. – o. Maksymilian został aresztowany przez gesta­po i uwięziony na Pawiaku w Warszawie

28 V 1941 r. – przewieziony z transportem innych więź­niów do obozu koncentracyjnego Auschwitz, następnego dnia został wpisany na listę więźniów i otrzymał numer obozowy 16670

28 VII – 2 VIII 1941 r. – podczas ape­lu, gdy kierownik obozu Karl Fritsch w odwecie za ucieczkę więźnia z bloku 14, do którego należał o. Maksy­milian, wybrał 10 więźniów, skazując ich na śmierć gło­dową, o. Maksymilian ofiarował swoje życie za ojca rodziny Franciszka Gajowniczka. Razem z innymi skazańcami został za­mknięty w bunkrze głodowym w bloku 13 (później oznaczo­nym numerem 11)

14 VIII 1941 r. – o. Maksymilian został dobity zastrzy­kiem fenolu

17 X 1971 r. – papież Paweł VI ogłosił o. Maksymiliana błogosławionym wyznawcą

10 X 1982 r. – papież Jan Paweł II ogłosił o. Maksymiliana świętym całego Kościoła