STATUTY GENERALNE 
MILITIA IMMACULATAE – MI 
(Zatwierdzone: 25 marca 2015 r.)

 

WSTĘP

Rycerstwo Niepokalanej erygowane 2 stycznia 1922 r. przez Wikariat Rzymu jako pobożny związek stanowiło przedmiot szczególnej uwagi i troski ze strony papieży, czego dowodem jest m.in. breve papieża Piusa XI z 18 grudnia 1926, nadające odpusty i przywileje oraz kolejne breve tego samego papieża Die XVIII Decembris z 23 kwietnia 1927, poprzez które Rycerstwo Niepokalanej zostało podniesione do rangi prymarii pobożnego związku. Dnia 8 listopada 1975 r. Papieska Rada ds. Świeckich zatwierdziła jego Statuty Generalne; zatwierdzenie to zostało ponowione ad experimentum w dniu 20 grudnia 1980, aż do ich przystosowania do nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego. Dnia 16 października 1997 Papieska Rada ds. Świeckich wydała dekret podpisany przez Kard. J. Francisa Stafforda, który to ustanowił Rycerstwo Niepokalanej stowarzyszeniem publicznym, międzynarodowym, według norm Kan. 312 § 1 i nn. Kodeksu Prawa Kanonicznego, jednocześnie zatwierdzając jego Statuty Generalne.

 

NATURA

Art. 1

Militia Immaculatae czyli Rycerstwo Niepokalanej (MI) założone 16 października 1917 w Rzymie przez św. Maksymiliana Marię Kolbego OFMConv i jego sześciu współbraci: br. Henryka Granata, br. Hieronima Biasi, br. Antoniego Głowińskiego, br. Józefa Pal, br. Quirico Pignalberi, br. Antoniego Mansi, jest międzynarodowym publicznym stowarzyszeniem wiernych. Jest ono otwarte na osoby świeckie, duchowne i zakonników oraz jest regulowane prawnie przez kanony 298-320 KPK, wytyczne Kościoła katolickiego oraz niniejsze Statuty. Jeśli chodzi o nazwę stowarzyszenia, któremu nadawano wyraźnie apostolski charakter, to – zgodnie z inspiracją św. Maksymiliana i jego towarzyszy – może ono przybierać również odmienne określenia, tak aby lepiej odpowiadać na inne teologiczne, pastoralne i kulturowe wymogi naszych czasów, zachowując jednak międzynarodowy skrót MI (por. Pisma[1] 1115, 1128, 1193). Nazewnictwo, które MI przyjmuje w różnych krajach, musi zostać zatwierdzone przez Międzynarodową Radę Prezydialną. Centrum Międzynarodowe MI mieści się w Rzymie, przy Klasztorze św. Maksymiliana Kolbego, należącym do Braci Mniejszych Konwentualnych, przy ul. San Teodoro 42, czyli historycznej Siedzibie Prymarii.

 

CEL

Art. 2

Celem MI, tak powszechnym jak jego misja, jest przyczyniać się do nawrócenia i uświęcenia wszystkich, troszcząc się o jak największą chwałę Przenajświętszej i Nierozdzielnej Trójcy (KK 69). Członkowie MI przeżywają własną konsekrację chrzcielną, przyjmując dar Odkupiciela z Krzyża: „Oto Matka Twoja” (J 19,27), powierzają się i oddają całkowicie Niepokalanej dla własnego uświęcenia, a także, by współpracować z Jej matczyną misją kierowania serca każdego człowieka ku Chrystusowi. Sam Chrystus na Kalwarii dokonuje pierwszego aktu zawierzenia, oddając ucznia Maryi i Maryję uczniowi (por. J 19,25-27), tak że życie ucznia od tego momentu jest naznaczone Jej matczyną obecnością (por. RM 45). Jednym ze sposobów, w jaki praktykuje się i urzeczywistnia w historii Kościoła to szczególne zawierzenie człowieka Matce Chrystusa (por. RM 45), jest ten właściwy św. Maksymilianowi Kolbemu. Przeżywał on niezwykłą, życiodajną i dynamiczną więź z Maryją, rozumianą jako „przemienianie się w Nią”, „stawanie się Nią” (Pisma 452), by przez to osiągnąć doskonalsze zjednoczenie z Chrystusem i by wskazywać Go, tak jak Ona (por. J 2,5), każdemu człowiekowi.

 

Art. 3

Całkowite oddanie samego siebie Niepokalanej w duchu MI jest odpowiedzialnym i dynamicznym zobowiązaniem do naśladowania Chrystusa za przykładem Maryi, aby wzrastać w wierze, nadziei i miłości i w ten sposób oddać siebie na służbę Jego zbawczej misji.

 

DUCHOWOŚĆ

Art. 4

MI jest stowarzyszeniem, którego członkowie, razem ze św. Maksymilianem Kolbem, kontemplują w Maryi Niepokalanej nieskażone piękno zaplanowane dla nas przez Boga w Chrystusie od założenia świata, kiedy to z miłości wybrał nas w Nim, byśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem (por. Ef 1,3-14). Maryja jest nowym stworzeniem ukształtowanym przez Ducha Świętego (por KK 56), „pełną łaski” (Łk 1,28) ze względu na misję Matki Syna Bożego, początkiem naszego odkupienia, antycypowanym owocem Paschy Chrystusa, jaśniejącą pięknem Zmartwychwstałego wobec pielgrzymującego Kościoła (por. KK 68). Członkowie MI, dostrzegając w Niej pierwociny Bożych darów dla ludzkości i pamiętając, że w swoim ziemskim życiu przewodziła Ona w pielgrzymce wiary – z całkowitym oddaniem naśladując swojego Syna od zwiastowania aż po krzyż (por. KK 58) – dostrzegają w Niej wzór świętości będący inspiracją dla ich własnego naśladowania Chrystusa.

 

Art. 5

Rozpoznając w Niepokalanej doskonałą uczennicę Pana, wzór osoby wierzącej, członkowie MI odczytują zaproszenie św. Maksymiliana do tego, aby „stawać się Nią” – jako drogę czynienia własnymi postaw Maryi w stosunku do Boga i braci. Na wzór Maryi, Dziewicy słuchającej, Dziewicy modlącej się, Dziewicy Matki, Dziewicy ofiarującej (por. MC 17-20), starają się realizować Jej postawę w swoim życiu przez:

• słuchanie Słowa Bożego;
• modlitwę liturgiczną i osobistą;
• miłość względem wszystkich;
• ofiarowanie samego siebie, po to by współpracować z Chrystusem w zbawianiu świata.

 

Art. 6

MI uznaje pierwszeństwo życia wewnętrznego, zgodnie z tak drogą św. Maksymilianowi zasadą: „przede wszystkim poświęć się całkowicie samemu sobie, a będziesz mógł oddać się całkowicie innym (...) dzięki twojej nadobfitości” (por. Pisma 850; 857). Członkowie MI codziennie ponawiają własne ofiarowanie Niepokalanej i odmawiają akt strzelisty: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy i za tymi, którzy się do Ciebie nie uciekają, a zwłaszcza za nieprzyjaciółmi Kościoła świętego i poleconymi Tobie”, łącząc je z intencjami miesięcznymi proponowanymi przez Centrum Międzynarodowe. Jako znak przynależności do MI członkowie noszą Cudowny Medalik (por. Pisma 21).

 

FORMACJA

Art. 7

Członkowie MI wezwani są do tego, aby zadbać o własną formację duchową i apostolską, zgodnie z celami Stowarzyszenia. Centrum Międzynarodowe dostarcza corocznych ogólnych wytycznych dotyczących formacji członków, troszcząc się w sposób szczególny o poszerzenie wiedzy mariologicznej, pogłębienie duchowości Stowarzyszenia i wymiaru misyjnego, który je charakteryzuje. Członkowie MI, ze swojej strony, mają wzbogacać swoją formację osobistą i grupową, sięgając po bogactwo pism i życia św. Maksymiliana, nauczanie Kościoła oraz korzystając z różnych inicjatyw proponowanych przez Stowarzyszenie. Mając na uwadze wzrost wspólnoty Kościoła, MI promuje inicjatywy na poziomie narodowym i międzynarodowym, których celem jest formacja i przygotowanie animatorów, aby wspierać ich w zadaniu przekazywania ideałów MI w obecnym czasie, w sposób odpowiedni dla różnych kategorii osób i różnych kultur.

 

MISJA

Art. 8

MI zostało zdefiniowane przez Ojca Kolbego jako: „całość życia katolickiego w nowej formie, polegającej na łączności z Niepokalaną, Wszechpośredniczką naszą u Jezusa” (Pisma 1128). MI podejmuje zadanie szerzenia w świecie Królestwa Chrystusa poprzez działanie Niepokalanej, zachęcając wszystkich wiernych do zjednoczenia się z Niepokalanym Sercem Maryi i do oddania się Jej na służbę w Jej misji Matki Kościoła.

 

Art. 9

Członkowie MI przyjmują jako własną misję Kościoła: „głosić Ewangelię Chrystusa jako źródło ludzkiej nadziei i odnowy społecznej” (ChL 29). Specyfika MI polega na przeżywaniu misji poprzez oddanie się w ręce Maryi i branie z Niej przykładu. To Ona właśnie jako pierwsza przyjęła Chrystusa do swojego łona, zaniosła Go do domu Elżbiety, ofiarowała Go światu, ukazała Mędrcom, wskazała na Niego w Kanie jako na Słowo Prawdy i Życia, u stóp Krzyża przyjęła od Niego misję bycia matką wszystkich ludzi, a w Wieczerniku zaświadczyła o Nim wobec pierwszej wspólnoty zrodzonej z Paschy.

 

Art. 10

Istnieją trzy obszary misji członków Stowarzyszenia: oni sami, ich otoczenie oraz świat. Kto rzeczywiście decyduje się na włączenie do Stowarzyszenia:

1. rozpoczyna swoją misję od osobistego nawrócenia i wstępuje na drogę uświęcenia, ponieważ nieustanna ewangelizacja samego siebie jest stałym punktem wyjścia dla podejmowanej misji;
2. następnie dostrzega w rodzinie, w bliskich, w środowisku pracy i odpoczynku opatrznościowy teren ewangelizacji poprzez świadectwo miłości i słowo wypowiadane w dogodnym czasie, szanując jednak wolność drugiego człowieka;
3. poszerza swoją misję, tak aby objąć nią w rezultacie każdego człowieka i cały świat.

 

Art. 11

Członkowie MI spełniają swoją misję przede wszystkim poprzez świadectwo dawane podczas codziennych czynności, w różnych sektorach życia społecznego, w które są włączeni, przepajając duchem Ewangelii każdą ludzką rzeczywistość (por. Pisma 76). W środowisku, w którym żyją i pracują, są wezwani do: promowania ochrony życia od poczęcia aż do naturalnej śmierci, oddania się na służbę godności osoby, oraz promowania wartości braterstwa, sprawiedliwości i solidarności.

 

Art. 12

Wszyscy członkowie MI są świadomi tego, że zawsze i wszędzie są misjonarzami, ponieważ są nimi w takiej mierze, w jakiej przeżywają zjednoczenie z Chrystusem Odkupicielem, na wzór Maryi. Uznając, że prawdziwy misjonarz powinien być świętym, stawiają oni na pierwszym miejscu środki ewangeliczne, którymi są: modlitwa, ofiara i świadectwo życia (por. RMi 90). Ponadto zobowiązują się do rozpowszechniania Cudownego Medalika, który tak gorąco zalecał Ojciec Kolbe, jako znak matczynej troski Maryi względem każdego człowieka.

 

Art. 13

Członkowie MI stosują środki, które w profetycznym i franciszkańskim duchu wykorzystywał Ojciec Kolbe, stając się przez to apostołami „pióra, mikrofonu, ekranu czy jakiegokolwiek innego środka społecznego przekazu” (por. Pisma 335).

Włączają się także w misję ewangelizacji wspólnot, do których należą, w szczególności poprzez:

1. głoszenie słowa Bożego: katechezy, misje wędrowne; formację duchową, inicjatywy duszpasterstwa maryjnego, mające na celu pogłębianie wiedzy mariologicznej;
2. troskę o osobę ludzką, kładąc szczególny nacisk na lokalne potrzeby;
3. zwrócenie uwagi zwłaszcza na młodzież i rodziny;
4. wykorzystanie mass mediów (działalność wydawnicza, radiowo-telewizyjna, informatyczna, itp.).

 

Art. 14

Stowarzyszenie współpracuje w swojej misji z Zakonem Braci Mniejszych Konwentualnych, z Instytutami życia konsekrowanego i innymi grupami oraz środowiskami inspirowanymi duchowością kolbiańską.

 

SPOSÓB PRZYNALEŻNOŚCI DO STOWARZYSZENIA

Art .15

Członkami MI mogą być osoby ochrzczone w Kościele katolickim, które osiągnęły pełnoletność. Istotnym warunkiem przynależności do MI jest całkowite zawierzenie swojej osoby Niepokalanej: duszy i ciała, zdolności ludzkich i dóbr duchowych. Aby zapisać się do MI, wymagane jest odpowiednie przygotowanie, wypowiedzenie aktu zawierzenia i przyjęcie Cudownego Medalika. Zapisanie dokonuje się zgodnie ze zwyczajem przyjętym na danym miejscu. Nazwisko nowo przyjętej osoby zostaje odnotowane w rejestrze Stowarzyszenia w prawnie erygowanym Centrum Lokalnym lub Centrum Narodowym. Członek MI, który dobrowolnie chciałby zakończyć swoją przynależność do Stowarzyszenia, musi pisemnie poinformować o tym Prezesa Narodowego, po wcześniejszej konsultacji z Asystentem Narodowym. Członek MI może być prawnie wydalony ze Stowarzyszenia z powodu poważnej niezgodności z życiem i zadaniami Stowarzyszenia. Członkowie zachowują jednak przysługujące im prawo do przedstawienia argumentów na swoją obronę.

 

Art. 16

Wedle wskazań Ojca Kolbego, w MI zawierzenie może być przeżywane w sposób całkowity i nieograniczony:

1. indywidualnie i spontanicznie, według Programu Oryginalnego zredagowanego przez samego Założyciela: 1. Oddać się całkowicie NMP Niepokalanej jako narzędzie w Jej niepokalanych rękach. 2. Nosić „Cudowny Medalik” (Pisma 21); jest to MI-1;
2. w formie zorganizowanej, łącząc się w grupy, aby razem osiągnąć formacyjne i apostolskie cele Stowarzyszenia; jest to MI-2;
3. w strukturach prawnie niezależnych od zarządu Stowarzyszenia, poświęconych w sposób całkowity sprawom MI; jest to MI-3.

 

Ze względów duszpasterskich możliwe jest tłumaczenie słowa „zawierzenie” jako „konsekracja” („poświęcenie”), wtedy gdy zwrot ten wydaje się być bardziej odpowiedni w krajach, w których zostaje on użyty.

 

Art 17

Szczególną uwagę Stowarzyszenie poświęca młodzieży. Każde Centrum Narodowe podejmuje starania w celu promowania Młodzieżowego Ruchu Rycerstwa Niepokalanej (MRRN), stanowiącego pole apostolatu Stowarzyszenia, przygotowując odpowiednie pomoce formacyjne.

 

Art. 18

Szczególne znaczenie dla Stowarzyszenia ma obecność osób cierpiących („Rycerze u Stóp Krzyża”), będących również niezwykle ważnym obszarem apostolatu MI. Ich zawierzenie siebie Niepokalanej, poprzez ofiarowanie własnego cierpienia, czyni całe Stowarzyszenie uczestnikiem zbawczego misterium Chrystusa i odnawia jego zapał misyjny.

 

ZARZĄD STOWARZYSZENIA

Art. 19

Do struktur MI zalicza się:

• Centrum Międzynarodowe,
• Centra Narodowe,
• Centra Regionalne,
• Centra Lokalne.

 

Art. 20

Centrum Międzynarodowe pełni funkcję kierowniczą oraz koordynującą względem MI na całym świecie. Jego zadaniem jest dbanie o to, aby ideały i duchowość Ojca Kolbego umacniały się i rozwijały poprzez ich pogłębianie, a także poprzez podejmowanie nowych inicjatyw, tak aby dotrzymać kroku wędrówce Kościoła.

 

Art. 21

Centrum Międzynarodowe tworzą:

• Prezes (kapłan, zakonnik bądź osoba świecka),
• Rada Prezydialna (składająca się z pięciu członków),
• Asystent (profes wieczysty Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych).

Centra Narodowe zorganizowane są w ten sam sposób.

 

Art. 22

Zarząd tworzą:

• Prezes Międzynarodowy,
• Rada Prezydialna,
• Zgromadzenie Generalne,
• Komisja Rewizyjna, będąca organem kontroli administracyjnej i składająca się z trzech osób.

 

Art. 23

Prezes Międzynarodowy jest prawnym przedstawicielem Stowarzyszenia. Do jego zadań należy:

1. zwoływanie dwa razy do roku Rady Prezydialnej i przewodniczenie jej;
2. zwoływanie co sześć lat Zgromadzenia Generalnego i przewodniczenie mu;
3. zarządzanie dobrami Stowarzyszenia;
4. erygowanie Centrów Narodowych po wcześniejszym zasięgnięciu opinii Rady Prezydialnej;
5. wraz z Radą Prezydialną, koordynowanie działania Centrów Narodowych;
6. reprezentowanie MI w dykasteriach Stolicy Apostolskiej;
7. wraz z Radą Prezydialną, promowanie i organizowanie spotkań, zjazdów oraz uczestniczenie w inicjatywach podejmowanych przez inne instytucje, wnosząc tam gdzie jest to stosowne i przydatne, charyzmat MI;
8. razem z Radą Prezydialną, angażowanie odpowiedzialnych na poziomie narodowym do realizowania oficjalnego programu Stowarzyszenia;
9. po zasięgnięciu opinii Rady Prezydialnej, rozstrzyganie ewentualnych konfliktów wewnątrz Stowarzyszenia.

 

Prezes Międzynarodowy w pełnieniu swoich obowiązków nawiązuje czynną współpracę z Asystentem Międzynarodowym.

 

Art. 24

Zadaniem Prezesa Międzynarodowego jest coroczne przedstawienie Papieskiej Radzie ds. Świeckich zatwierdzonego przez Radę Prezydialną pisemnego sprawozdania z działalności MI, z zarządzania dobrami, zgodnie ze wskazaniami Kan. 319 KPK.

 

MIĘDZYNARODOWA RADA PREZYDIALNA

Art. 25

Międzynarodową Radę Prezydialną tworzą:

• Prezes,
• Wiceprezes,
• Sekretarz,
• trzech Doradców,
• Asystent Międzynarodowy.

 

CZAS TRWANIA MANDATU

Art. 26

Obowiązki i urzędy na poziomie międzynarodowym powierza się na okres sześciu lat. Mogą one być także przedłużane na kolejną kadencję, ale nie więcej.

 

ZADANIA RADY PREZYDIALNEJ

Art. 27

Do Rady Prezydialnej należy (por. Art. 23):

1. proponowanie, kontrolowanie i zatwierdzanie projektów i inicjatyw zgodnie z celami MI;
2. omawianie i kontrolowanie sprawozdania Prezesa Międzynarodowego oraz budżetu i bilansu zysków i strat przygotowanego przez Ekonoma;
3. zatwierdzanie erygowania Centrów Narodowych;
4. według wskazań Prezesa, przygotowanie listy trzech kandydatów do Komisji Rewizyjnej, w celu zaprezentowania jej Zgromadzeniu Generalnemu;
5. zatwierdzanie bilansu rocznego Centrum Międzynarodowego, wyrażanie zgody w kwestii spraw majątkowych, które wymagają nadzwyczajnego zarządzania;
6. do tejże Rady należy także nominowanie Dyrektora czasopisma Miles Immaculatae, które jest oficjalnym organem Stowarzyszenia.

 

ZGROMADZENIE GENERALNE

Art. 28

Ze względu na powszechność Stowarzyszenia, Zgromadzenie Generalne jego członków jest utworzone na sposób reprezentacyjny z:

• Prezesa Międzynarodowego,
• Rady Prezydialnej,
• Asystenta Międzynarodowego,
• Prezesów Narodowych,
• Asystentów Narodowych,
• Delegatów Ruchu Młodzieżowego,
• Delegatów z poszczególnych krajów, których liczba ustalana jest przez Radę Prezydialną.

 

WYBORY

Art. 29

Wszystkie wybory powinny przebiegać w formie tajnego głosowania. Zarówno dla pierwszego, jak i drugiego mandatu, wymagana jest bezwzględna większość głosów.

Do Zgromadzenia Generalnego należy:

1. wybór, według norm prawa kanonicznego, Prezesa – którym może zostać kapłan, zakonnik bądź osoba świecka – oraz członków Rady Prezydialnej;
2. wybór Komisji Rewizyjnej, która składa się z trzech członków;
3. omówienie i zatwierdzenie sprawozdania Prezesa Międzynarodowego;
4. zatwierdzenie bilansów Centrum Międzynarodowego;
5. zbadanie i ocenienie propozycji Rady Prezydialnej oraz członków, co do rozwoju MI na świecie, mając na uwadze także aspekt administracyjny;
6. zbadanie sprawozdań Centrów Narodowych;
7. większością 2/3 głosów opowiedzenie się za rozwiązaniem Stowarzyszenia.

 

Wybór kapłana lub zakonnika na funkcję Prezesa lub doradcy musi być uzgodniony z odpowiednim wyższym przełożonym.

Jeśli z jakiegokolwiek powodu dojdzie do wakatu na jakimś stanowisku, konieczne jest jak najszybsze przeprowadzenie wyborów, nie później niż w ciągu kanonicznych trzech miesięcy. Jeżeli nie jest zwołane Zgromadzenie, tworzący Radę Prezydialną mogą dokonać wyboru nowego członka. Jeżeli dojdzie do wakatu na stanowisku Prezesa, jego funkcję do czasu kolejnego Zgromadzenia wyborczego przejmuje Wiceprezes.

 

Art. 30

Asystentem Międzynarodowym jest Minister Generalny Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych.

Asystent Międzynarodowy jest duchowym kierownikiem Stowarzyszenia. Pełni on swoje obowiązki w czynnej współpracy z Prezesem Międzynarodowym. Jest członkiem Rady Prezydialna bez prawa głosu.

Asystent Narodowy może delegować do pełnienia funkcji należących do jego kompetencji jednego z Braci Mniejszych Konwentualnych będącego po ślubach wieczystych.

 

Art. 31

Do podstawowych zadań Asystenta Międzynarodowego należy:

1. zapewnienie wiernej interpretacji charyzmatu;
2. utrzymywanie historycznej więzi między Stowarzyszeniem a Zakonem Braci Mniejszych Konwentualnych, w którym św. Maksymilian i pozostali współzałożyciele składali swoje śluby;
3. przygotowywanie wytycznych objaśniających zasady doktrynalne regulujące różne działania Rady Prezydialnej;
4. stwarzanie w Radzie Prezydialnej atmosfery modlitewnej, ożywiającej wszystkie jej działania apostolskie;
5. nominowanie Asystenta Narodowego;
6. zwoływanie i przewodniczenie Konferencji Asystentów Narodowych, której zadaniem jest koordynowanie działań i formacji Asystentów z całego świata;
7. zapewnianie i animowanie formacji Asystentów Narodowych poprzez organizowanie spotkań odpowiadających aktualnym potrzebom;
8. przygotowywanie, zgodnie z Konstytucjami Generalnymi (117,1), pisemnego sprawozdania dla Kapituły Generalnej Zakonu Braci Mniejszych Konwentualnych, które zatwierdzane jest przez Radę Prezydialną MI.

 

ASPEKTY EKONOMICZNE

Art. 32

Stowarzyszenie nie jest nastawione na zysk. Jego zasoby finansowe tworzą:

• dochody z własnej działalności Centrum Międzynarodowego,
• roczne składki z Centrów Narodowych,
• darowizny i różne ofiary,
• dotacje osób trzecich,
• ewentualne subwencje od podmiotów publicznych i prywatnych.

Usługi wykonywane przez członków MI w ramach sprawowania jakichkolwiek urzędów w Stowarzyszeniu przynależą do kategorii wolontariatu, stąd też uważa się je za nieodpłatne, z wyjątkiem zwrotu kosztów wydatków, otrzymywanego po przedstawieniu stosownych zaświadczeń Ekonomowi.

 

Art. 33

Zarządzanie dobrami należy do zadań Prezesa Międzynarodowego, który może wykonywać bądź autoryzować wszystkie akty i działania dopuszczalne dla Stowarzyszenia. Aby podjąć działania o charakterze nadzwyczajnym, których skutkiem może być pomniejszenie lub powiększenie aktywów, jak np.: alienacja, zakup, rezygnacja lub nabycie jakiegoś spadku itp., konieczna jest zgoda Rady.

Rada Prezydalna nominuje Ekonoma, który nie wchodzi w skład samej rady.

 

Art. 34

Do Komisji Rewizyjnej należy zbadanie bilansu i budżetu oraz przedstawienie ich Radzie Prezydialnej, a po upływie sześciu lat Zgromadzeniu Generalnemu.

 

Art. 35

O rozwiązaniu Stowarzyszenia decyduje Zgromadzenie Generalne większością 2/3 mających prawo do głosowania. Decyzja ta wchodzi w życie po ratyfikacji przez Stolicę Apostolską. Dobra materialne pozostałe po likwidacji zostają przekazane na rzecz innego stowarzyszenia niedochodowego.

 

CENTRA NARODOWE, REGIONALNE I LOKALNE

Art. 36

1. Centra Narodowe podlegają Centrum Międzynarodowemu w kwestii wiernej interpretacji i realizacji celów Stowarzyszenia. Są one regulowane przez własne Dyrektorium zatwierdzane zgodnie z obecnymi Statutami przez Międzynarodową Radę Prezydialną.
2. Do Prezesa Narodowego należy przedstawienie Asystentowi Międzynarodowemu listy osób zaproponowanych przez Radę Narodową na stanowisko Asystenta Narodowego.
3. Zachowując jedność Stowarzyszenia, każde Centrum Narodowe po wcześniejszej aprobacie Rady Prezydialnej, powinno postarać się o uzyskanie osobowości prawnej.

 

Art. 37

1. Do otwarcia Centrum Narodowego wymagana jest zgoda Międzynarodowej Rady Prezydialnej, która szczegółowo rozpatruje możliwość jego zatwierdzenia.
2. Prezes Narodowy, wybrany przez Zgromadzenie zgodnie z normami prawa powszechnego oraz Dyrektorium Narodowego, zostaje zatwierdzony przez Prezesa Międzynarodowego lub przez jego delegata, który prawnie przewodniczy posiedzeniu.
3. Do Rady Narodowej należy koordynowanie i promowanie Stowarzyszenia w całym kraju, zgodnie z wytycznymi Dyrektorium Narodowego.
4. Prezes Narodowy przedkłada ważniejsze inicjatywy do zatwierdzenia Radzie Narodowej.
5. Prezes Narodowy wysyła co roku do Międzynarodowej Rady Prezydialnej szczegółowe sprawozdanie z działalności apostolskiej i administracyjnej, które wcześniej zostało zatwierdzone przez Radę Narodową.
6. W krajach, w których istnieje Niepokalanów, będący Centrum Narodowym, Asystentem Narodowym jest gwardian Niepokalanowa bądź jego delegat.

 

Art 38

Podstawową komórką Stowarzyszenia jest grupa. Centrum Lokalne tworzy jedna lub więcej grup, które uznane są przez Centrum Regionalne lub przez Centrum Międzynarodowe. Centrum Regionalne tworzy kilka Centrów Lokalnych uznanych przez Centrum Narodowe lub Centrum Międzynarodowe. Centrum Narodowe tworzy zaś większa liczba Centrów Regionalnych, uznanych przez Centrum Międzynarodowe i wymaga ono aprobaty ze strony Rady Prezydialnej. Jeżeli w danym państwie istnieje tylko jedno Centrum Lokalne, Centrum Międzynarodowe może uznać je za Centrum Narodowe. Centra Lokalne, Regionalne i Narodowe są wzorowane na strukturze Centrum Międzynarodowego.

 

WAŻNOŚĆ NORM

Art. 39

Ewentualne zmiany w obecnych Statutach muszą być zatwierdzone przez Zgromadzenie Generalne i przedłożone Stolicy Apostolskiej w celu zatwierdzenia (por. Kan. 314).

 

Art. 40

W sprawach nie uregulowanych w niniejszych Statutach mają zastosowanie przepisy kanoniczne obowiązujące w danej materii.

 

* * *

Zgodne z oryginałem znajdującym się w archiwum dykasterii.

 

Watykan, 25 marca 2015 r. 

+ Miguel Delgado Galingo
Podsekretarz

 

PONTIFICIUM CONSILIUM PRO LAICIS

(PAPIESKA RADA DS. ŚWIECKICH)

299/15/AIC-75

 

DEKRET

Rycerstwo Niepokalanej zostało założone przez św. Maksymiliana Kolbego dnia 16 października 1917 i erygowane jako pobożny związek dnia 2 stycznia 1922 przez ówczesnego Wikariusza Rzymu Kard. Basilio Pompilj. Poprzez breve z dnia 18 grudnia 1926 oraz z dnia 23 kwietnia 1927, papież Pius XI udzielił Rycerstwu Niepokalanej odpustów i przywilejów, a następnie podniósł je do rangi prymarii pobożnego związku. Po zatwierdzeniu statutu, w dniu 8 listopada 1975, przez Papieską Radę ds. Świeckich – ponowionym 20 grudnia 1980 ad experimentum usque ad accomodationem novo Codice iuris canonici (na próbę, do momentu przystosowania do nowego Kodeksu Prawa Kanonicznego) – dnia 16 października 1997 ta sama Dykasteria erygowała Rycerstwo Niepokalanej jako międzynarodowe, publiczne stowarzyszenie wiernych, zatwierdzając jednocześnie nowe Statuty Generalne.

Zapoznawszy się z pismem z dnia 6 listopada 2013, w którym Pani Raffaella Aguzzoni, Prezes Rycerstwa Niepokalanej, zwróciła się z prośbą o zatwierdzenie Statutów Generalnych zweryfikowanych i zaakceptowanych przez Zgromadzenie Generalne;

wziąwszy pod uwagę możliwość wprowadzenia innowacyjnych zmian mających na celu wyposażenie Rycerstwa Niepokalanej w prawny system lepiej odpowiadający potrzebom jego misji i jego świeckiemu charakterowi;

odwołując się do artykułu 134 Konstytucji Apostolskiej o Kurii Rzymskiej Pastor Bonus oraz do kanonów 98-320 i 327-329 Kodeksu Prawa Kanonicznego;

Papieska Rada ds. Świeckich postanawia:

zatwierdzenie statutów Rycerstwa Niepokalanej o zmienionym zapisie, które w dniu dzisiejszym zostaje należycie poświadczone przez Dykasterię i umieszczone w jej archiwum.

 

Watykan, 25 marca 2015, w Uroczystość Zwiastowania Pańskiego.

 

+ Josef Clemens                                                        + Stanisław Kard. Ryłko

       Sekretarz                                                                      Przewodniczący

 

Możesz pobrać Statuty Generalne:

Zobacz także:
Dyrektorium Narodowe Rycerstwa Niepokalanej